Devil Hunters PBF

Amy odcięła harpii jedną łapę ze szponami i ta  zdezorientowana uniosła się w górę. Lili zaczynała powoli majaczyć. Scott cały czas był obserwowany. Zaś ramię Ivesa zostało mocno poharatane. Pazury przecięły skórę i zrobiły ślady głęboko w mięśniach.

Zaczynałem tracić głowę. Wgapiające się we mnie harpie powodowały dezorientację. Zacząłem odruchowo rozglądać się na boki. Zauważyłem ranną Chinkę. Szybko do niej podbiegłem. Niemożliwym było, że jej wcześniej nie zauważyłem i jej nie pomogłem. Przyłożyłem dłoń do jej czoła. Gorączkę miała-to było pewne. Spojrzałem na prowizoryczny opatrunek w postaci pasa od kimona. Wolałem go nie rozwiązywać bez przygotowania. Podbiegłem szybko do samochodu i zacząłem goraczkowo szukać apteczki.

Ostatnio edytowany przez Nero Sparda (2009-11-03 19:34:53)

Zauwaważywszy, że kolejny atak nie przyniósł skutku, co było troche dziwne, ponieważ w końcu powinno mi się udać, użyłem kuli ognia by nieco przypalić ranę, nie chcąc skończyć jak Chinka. Kiedy skończyłem chwiciłem za miecz, bo pięściami wiele nie zdziałałem, i ruszyłem na harpię, która uszkodziła moją rękę, z bezwładną prawie ręką z powodu uszkodzonych mięśni.

Ból był gorzszy niż się spodziewałem co prawda dało się wytrzymać ale bardzo mnie dekoncentrował, w dodatku ta krew... Znów użyłem kuli ognia tym razem jednak nie bezpośrednio, podgrzałem miecz aż stał się goracy po czym przyłożyłem go do krwawiącej rany. Zaraz potem obejrzałem całe pole walki. Ruszyłem na zwykłą harpię znów z mieczem, jeśli jednak wszystkie umarły to zacząłem atakować srebrne.

Cień poruszył się. Ktoś pojawił się obok mnie i przyłożył dłoń do czoła. Jęknęłam cicho. "Wstań, Lili. Wstań i chodź ze mną." Cień zniknął.
-Nie dam rady. Mamo, pomóż- szepnęłam w gorączce. Ktoś zaczął odwijać materiał z mojej ręki. Poczułam przeszywający ból. Jęknęłam głucho, na nic innego nie miałam sił.

Srebrnowłose znów skrzeczały i kolejna ruszyła jej pióra wydawały się błyszczeć. Ruszyła ona w kierunku sanitariusza i rannej. Kiedy Ives przyłożył czubek ostrza, rana została oczyszczona ale przypalił mięsień.(-1 do siły do końca walki.)

-Nie możesz mnie teraz zostawić...-szepnęłam. Poczułam ucisk powyżej rany a potem piekący ból, jakby ktoś wbijał mi tysiące igieł naraz w zainfekowane miejsce. Zamroczyło mnie. Przed oczyma miałam ciemność, nic do mnie nie docierało.

Pomimo słabości rannego mięśnia, ciągle biegłem w stronę przeciwnika, kiedy zbliżyłem się wystarczająco zdecydowałem się na atak, miałem zamiar ciąć w okolicach brzucha.

-Hmm... Czym by tu...-Mówiłem sam do siebie, rozglądajac się dookoła, szukając jakiegoś materiału do oczyszczenia rany. Nie znajdując takowego, urwałem trochę mojej koszuli, zamoczyłem materiałw spirytusie i oczyściłem ranę. Później zamoczyłem igłę oraz nici (lepiej dmuchać na zimne) i zacząłem zszywanie rany.

Gdy tylko odzyskałam świadomość, poczułam ukłucia na mojej skórze. Gdzieś w głębi kołatała się myśl, że ten dobry ktoś zszywa  moją poharataną rękę. Bolało jak cholera, lecz przez gorączkę i długotrwały ból niewiele z tego do mnie docierało.