Devil Hunters PBF

Smętna podróż odbyła się bez żadnych problemów. Zdenerwowany awaryjnym zatrzymaniem wysiadłem z auta mówiąc.
-Poczekajcie w środku zaraz to naprawie...- Gdy podniosłem klape auta z wnętrza wydobyło mnóstwo dymu.
-To chłodnica...- Rzekłem sam do siebie. Chwilę później usłyszałem jakieś skrzeczenie.
Gdy się obróciłem dostrzegłem dziesięć harpii. Bez zastanowienia ruszyłem na stwory. Nie interesowało mnie to czy przeżyję. Byłem zbyt zdenerwowany. Cały ten cyrk ze zwlekaniem na ansz wyjazd ina dodatek ta awaria doprowadziły mnie do szału. Natychmiast używając uwolnionej formy księcia użyłem jednej części broni aby pozamiatać harpie.
Drugą zaś częścią posłużyłem się żeby owinąć ją wokół dzrewa i w ostateczności jednym stanowczym ruchem poać to ścierwo do piachu....

Ostatnio edytowany przez headhunter (2009-10-15 21:47:28)

Podróż nie była zbyt emocjonująca. Już prawie ze drzemałam, gdy nagle zatrzymaliśmy się. Wysiadłam z auta by rozprostować kości, gdy do moich uszu dobiegł dziwny skrzek. Odwróciłam się, a moim oczom ukazało się 10 harpii. Szybko ruszyłam w  ich kierunku wyciągając katany. Zaatakowałam jedną z nich celując w serce i brzuch potwora.

Tylko Ryanowi udało się zabić trzy z dziesięciu potworów. Pozostała przy życiu siódemka spłoszyła się i zaczęła uciekać....

Gdy Ryan zabił trzy potwory, reszta zaczęła się wycofywać.
-Gdzie się wybierasz, kolego?
Rzuciłam kataną w jednego stwora, po czym ruszyłam na niego trzymając drugą katanę ostrzem ku ziemi.

Byłem lekko zdenerwowany tym, że mój wysiłek okazał się daremny, po schowaniu miecza wróciłem do samochodu. Miarka się przebrała, miałem dość kompani hałasującej bez przerwy i pakującej się w tarapaty będą chcieli mnie dorwać łowcy a miałbym jeszcze innych niańczyć? No bez ku*wa przesady. Wróciłem do samochodu zebrałem swoje rzeczy. Wziąłem dwie beretty i karabinek, który należał do mnie. Zapiąłem oby dwa miecze na plecach. W samochodzie dostrzegłem moją pelerynę chwilę się zastanawiałem czy aby jej nie wziąć ze sobą jednak stwierdziłem, że ona nie należy do mnie a zapieczętowanej części. Postanowiłem oddać ją na przechowanie. Wampirzyca siedziała zdenerwowana w samochodzie, wprost na przeciw mnie. Wziąłem pelerynę i przykryłem ją, a następnie mocno i namiętnie pocałowałem. Kiedy skończyłem pocałunek rzekłem.- Mogłaś skosztować mojej krwi kiedy miałaś okazję. Teraz na to za późno, pozostawiam ci pamiątkę dbaj o nią.- Powiedziałem po czym wyszedłem z samochodu. Ruszyłem w stronę Lyonu ponieważ potrzebna była mi krew strzygi.



Witajcie łowieczki!

Mam przyjemność poinformować was iż od dziś czyli 20 Października Anno Diabolo  2009, z szatańskiej łaski bądź nie łaski pozostaję nowym mistrzem gry drużyny numer 1, nota bene od dziś zwącej się łowieczkami. I odrazu małe zadanie domowe.


1. Szanuj mg swego bo możesz trafić na skurwiela gorszego.
2. Gm ma zawsze racje !
3. Jeśli gm nie ma racji patrz pkt. 2
4. Słowo gm święte jest.



Wiedźmin odszedł, nie dał wam nawet słowa powiedzieć, ruszyliście dalej i nagle trafiliście na polanę co dziwnego zauważyliście na niej dwie osoby. Podjechaliście bliżej i zatrzymaliście się.
Co do harpii Lilli i Wampirzyca zabiły po dwie harpie.
(odpisują była drużyna numer 1 a potem tesla i nero)

Ostatnio edytowany przez ark0n (2009-10-20 15:48:27)

Nieco zaskoczona, nie kontaktowałam przez chwilę co się stało. Gdy wyszedł, opuszkami palców dotknęłam ust, po czym odchyliłam głowę do tyłu i zamknęłam oczy.Nie powiedziałam nic, ale długo rozmyślałam na tym. Samochód ruszył. Przykryta peleryną rozejrzałam się za swoją bronią. Przeładowałam obie bronie. Scar'a położyłam obok siebie na długość ręki, pistolet przypięłam do paska a katanę trzymałam w ręku oparta o szybę. Po chwili zatrzymaliśmy się na jakiejś polanie. Rozpoznałam 2 człekokształtne istoty wyglądające na ludzi. Przyjrzałam im się bardziej, ale nie wysiadałam z samochodu nie mając pewności jak zareagują na wampira.

-Cholera jasna! - Krzyknąłem. -Nienawidze tego. Scott obudziłbyś się.
Powiedziałem po czym lekko kopnąłem go w plecy.
Wyciągnołem miecz prezentując gotowość do walki ze zwierzętami.

Kiedy Ryan oddalał się na przeciw niego pojawiła się postać. Ubrana była w czarną szatę i okulary przeciw słoneczne. Stanęła przed Ryanem i zapytała się.- Ostatnie życzenie?
- Daj mi zapalić.- Ryan wiedział, kim jest ten jegomość i dobrze wiedział jaki silny jest. Wyjął spokojnie papierosa i odpalił go. W tej chwili całe życie przeleciało mu przed oczyma. Jednego żałował, że Petrovicz nie zginie z jego ręki. Kiedy upuścił peta na ziemię wampir przebił jego klatkę i wyciągnął serce. Potem ruszył w stronę drużyny. Szedł powoli i przyglądał się wszystkim uważnie. Podszedł do was i rzucił na ziemię serce Ryana.- A więc to są ci, których szukał Raider przynajmniej zabójczyni. O widzę i sławny pomiot ludzkiej rasy Pureblood. Wszyscy w jednym miejscu. Wszystkich mógłbym zabić ale co nie wolno mi. Eh ten parszywy los. Gówniarzu Purebloodów mała rada zdobądź silnych przyjaciół i uważaj kogo atakujesz.- Kiedy skończył mówić swoim pompatycznym tonem odszedł. A chwilę później stał się mgłą.

Spojrzałem na odchodzącego wampira...
-Sukinsyn... Mój ród zabił ich więcej niż on sam ludzi...-Zacisnąłem pięść tak mocno, że aż knykcie strzeliły. Schowałem broń do kabury i odwróciłem się.
-Jestem Scott... Me nazwisko poznasz dopiero wtedy, gdy będziesz na to gotowa.-Odpowiedziałem.

-Nie dasz rady w pojedynkę. Dopadną cię harpie, czy inne stwory i leżysz.
Stanęłam obok Amy przyglądając się nieznajomym z lekkim uśmiechem. Wiadomość o śmierci Ryana niezbyt mnie obeszła, co, prawdę mówiąc, było po mnie widać.