Devil Hunters PBF

Lilli po mimo bólu zabiła jedną, Amy zanurzyła swoje ostrze w ciele harpi. Ives dostał poparzenia ręki od uderzania w spalone jeszcze gorejące zwłoki. Zaś co do Scott'a widać nie przykładał się na zajęciach z baseballu bo jego miecz poleciał ale trochę w złym kierunku i wylądował na północny wschód od właściciela.

Ostatnio edytowany przez ark0n (2009-10-25 22:18:20)

-Znowu!-Wrzasnąłem wkurzony. Harpie mnie zauważyły, a ja jedyne co mam to spluwę i własne pięści. Niewiele myśląc wyciągnąłem Glocka i zrobiłem gwiazdę w stronę swego miecza. Pistolet był w pogotowiu, gdyby przypadkiem jakaś harpia odważyła się mnie zaatakować.

Splunąłem na bestie po czym powiedziałem.
-Jesteśmy kwita. - podniosłem się z niej po czym ruszyłem w stronę miecza.

Ostatnio edytowany przez Tesla (2009-10-26 14:50:59)

-Co jest, do cholery?
Obserwowałam Harpie trzymając katanę gotową do ataku jak i do obrony. Jeszcze nigdy nie widziałam takiej harpii więc nie wiedziałam, czego się spodziewać.

-Nie rozpraszajcie się, nie zginęły wszystkie tamte!- Krzyknąłem do wszystkich.

Ostatnio edytowany przez Tesla (2009-10-26 17:54:36)

Harpie przyglądały się wam unosząc się w miejscu. Nie wyglądały jakby zamierzały wkraczać przynajmniej dopóki reszta nie zginie. Co do Scotta wylądowałeś w kałuży z dość grząskim gruntem, przewróciłeś się i cały jesteś w błocku.( Kara za godmoding, piszemy w przypuszczeniach a nie wylądowałem i podkradłem się i skąd wiesz czy te harpie zwróciły uwagę na pojawienie się reszty powiedziałem coś takiego?)

"...Znowu..."-Pomyślałem.-"Cholera, ja zawsze mam największego pecha..."-Starałem się wolno wychodzić z bagna, aby nie było "kroku w przód i dwóch kroków w tył".

Wyprostowałem rękę z mieczem w stronę "srebrzystych" harpii i zawołałem.
-Siedzieć tam!
Po czym ruszyłem na najbliższą mi zwykłą harpię próbując wykonać atak "kłuty".

Ostatnio edytowany przez Tesla (2009-10-27 18:40:52)

Starałam się ze wszystkich sił wytrzymać, lecz ból w końcu stał się zbyt silny. Wypuściłam katanę z ręki i upadłam na kolana zwijając się z bólu. Modliłam się w duchu, żeby ból zelżał, żebym jeszcze przez chwilę była zdolna do walki. Nie mogłam pozwolić sobie na chwilę słabości. Przełamałam ból, chwyciłam katanę i wstałam, opierając się o nią. Jednocześnie rozległ się przenikliwy pisk jednej z harpii. Postanowiłam przerwać to wycie i ruszyłam na potwora trzymając ostrze katany skierowane do ziemi.

Postarałem się doskoczyć w lewo krzycząc w między czasie "Kiro Pyreo" chcąc wypuścić kulę ognia, która miała zniwelować tamtą gdyby odskok nie wystarczył.