Devil Hunters PBF

Może i miała rację, ale przecież to spokojna okolica.* Pomyślał. Powoli zaczął się podnosić, i zastanawiać się co musi zabrać w podróż i co ważniejsze jak dostać się do Zurichu.* 
^ Jego dom ,a właściwie miejsce w którym mieszka znajduje się w na wpół zburzonej, a na wpół zdewastowanej stacji francuskiego metra. Aby dostać się na tą stację, którą zamieszkuje trzeba się nieźle namęczyć, a to za sprawą tego że wejście na tamtą akurat jest całkowicie zawalone. Najbliższa znajduje się 3 kilometry dalej, w  tunelu między nimi jest w dodatku mało tlenu i panuje tam duża wilgoć. Dojście nie jest więc przyjemnym spacerkiem zwłaszcza kiedy jest się zmęczonym i pokaleczonym po walce jak to często w jego przypadku bywa. Taki układ rzeczy zapewnia mu tam jednak bezpieczeństwo, i to rekompensuje mu wysiłek.^
*Po powrocie wziął plecak i zaczął pakować potrzebne rzeczy, trochę jedzenia, ciepłą bluzę i inne różne mało ważne rzeczy.  Przy sobie trzymał katanę, i jego odtwarzacz oraz słuchawki, które zresztą miał na sobie cały czas. Idąc tunelem w stronę wyjścia zaczął zastanawiać się na poważnie jak dotrzeć do Zurichu. Miał dwa wyjścia, jednym było skorzystanie ze znajomości w zakonie, który dysponował samochodami i szoferami, drugim zaś odwiedzenie znajomego, który omal przez niego nie umarł, nie mniej jednak posiadał samochód którym przy odrobinie szczęścia podwiózłby go. Jedna i druga opcja go zniechęcały, ponieważ w obu przypadkach musiałby prosić, a tego nienawidził. Rozważając, która z decyzji będzie lepsza szedł jedną z mniejszych ulic w mieście. W pewnym momencie usłyszał krzyk tak mu się przynajmniej zdawało, nie był pewien bo słuchał  muzyki. Zdjął więc słuchawki i chwilę nasłuchiwał, jednak zapanowała cisza. Wrócił do muzyki i dalej podążał ulicą wbijając spojrzenie w ziemię. Kiedy przechodził obok jednej z uliczek kątem oka dostrzegł odbijające się światło, spojrzał w tamtą stronę i zauważył kobietę. Była wysoka, szczupła, młoda, jednym słowem piękna. Jednak nie to było istotne, w jej stronę  szedł spory wilkołak. Iv nie lubił mieszać się w tego typu sprawy, gdyby był to facet lub jakaś starsza kobieta poszedłby dalej, jednak nie tym razem. Uroda dziewczyny sprawiła, że postanowił ją uratować, nie spieszyło mu się, stanął w miejscu zmienił utwór na bardziej dynamiczny, wyjął miecz i zaczął go oglądać. Wilkołak musiał usłyszeć któryś z jego ruchów bo odwrócił się i zawył. Chłopak z lekka się uśmiechnął i puścił w stronę bestii ognistą kulę, poruszała się na tyle szybko że zdążyła trafić w cel nim ten się odsunął. Uderzenie oszołomiło go na chwilę i przy okazji trochę osmaliło, zanim doszedł do siebie miecz chłopaka wbił się w jego czaszkę skutecznie uśmiercając. Iv odbył z dziewczyną krótką rozmowę z której dowiedział się że wybiera się do Zurichu, do swoich rodziców, zgodziła się też podwieźć wybawiciela. Dotarli do małej wsi przed Zurychem gdzie skończyło się im paliwo. Wysiedli i ruszyli wzdłuż drogi, jakieś 5 minut po opuszczeniu pojazdu zaatakowały ich dwie harpie, nie będące dla niego wyzwaniem, inaczej było z dziewczyną. Miał energię na użycie kuli ognia, ponieważ tamta był wybitnie słaba i nie miała na celu zranienia mutanta, ale i tak nie jej nie użył. Jeden z potworów zaatakował dziewczynę wbijając jej pazury w czaszkę i uśmiercając na miejscu. Drugi zaś urwał jego plecak targając go i wysypując całą zawartość na ulicę. Potem potwory podleciały do ciała zmarłej odrywając jej nogę i rękę. Chłopak doskoczył do jednego, tego który zniszczył plecak, i przebił mu serce. Drugi odleciał bezkarnie. Iv nie miał ochoty zbierać swoich, a już tym bardziej chować zmasakrowanej dziewczyny. Ruszył w dalszą drogę i po godzinie marszu bez żadnych kolejnych niespodzianek znalazł się wreszcie w Zurichu.*

Ives przyszedł od strony wschodniej. Przy bramach miasta zatrzymała go policja. Natomiast Scotty nie miał problemu i dostał się nie zauważony.
- Po co przyszedłeś?- Zapytał starszy policjant.
Scott dostał się do bocznej uliczki gdzie była pizzeria i motel. Obok tego był sklep z racjami żywnościowymi. (Jeśli ktoś nie ma radzę kupić.)
Po krótkim przetrzymaniu przez policję Ivesowi udało się wejść do miasta i o dziwo znalazł się na tej samej uliczce co Scott.

-Pieprzony policjant!- zawołał odwracając się w stronę policjanta całym ciałem i idąc za siebie.
-Zapamiętasz, że jak mówię, że nie mam więcej broni to mówię prawdę, i że nie lubię jak przeszukuje mnie jakiś stary facet. – dodał po czym znów się odwrócił i szedł normalnie, wyjął też odtwarzacz i puścił jakąś spokojną muzykę po czym założył słuchawki.
-Jeszcze zobaczymy cholerny smarkaczu! – krzyknął za nim sędziwy człowiek leżący w małej plamie krwi, nie był jednak jakoś poważnie ranny po prostu parę płytkich skaleczeń i krwotok z nosa. obok niego na plecach leżał młodszy policjant, był nieprzytomny.
Iv uśmiechnięty skręcił w lewo zaczynając chodzić wąskimi uliczkami by uniknąć miastowego tłoku.
Nie minęło 5 sekund od czasu zmiany drogi chłopaka, a do bramy i rannych policjantów zaczęli się schodzić ludzie. W jednej z bocznych uliczek zauważył motel i sklep spożywczy, stwierdził że to miejsce jest idealne do przygotowań. Wszedł najpierw do motelu, zobaczył jakiegoś chłopaka stojącego przy recepcji, pracownika niestety nie było, zaczął więc się rozglądać. Zauważył lustro, jako że nie był pewien czy odniósł jakieś obrażenia w czasie zabawy ze strażnikami by się przejrzeć. Prawie nic mu się nie stało po za lekko rozciętym łukiem brwiowym. Potem jako, że recepcjonisty nie było poszedł po jedzenie na jutro. Wizyta w sklepie nic nie zmieniła recepcjonisty dalej nie było usiadł więc wygodnie w futrynie okna od wewnętrznej strony, i zaczął słuchać muzyki, gotowy był trochę poczekać.

Scott spojrzał na dziewczynę.
-"Brzydka to ona nie jest..."-Pomyślał, po czym spojrzał na chłopaka, co obok niego czekał. Przyjrzał mu się dokładniej.
-Ives...? Ives Monseratt?-Spytał go. Był wyjątkowo zdziwiony.-Kopę lat! Co słychać chłopie?!

- To jak panowie? Chcecie ten pokój? Może moja koleżanka także wpadnie.- Powiedziała uwodzicielskim tonem i polizała swoje wargi.

Uśmiechnął się na słowa kobiety. Obmierzył ją wzrokiem, po czym powiedział:
-Ja bym skorzytał, gdybym nie miał nic specjalnego do roboty... Ives zapłaci swoja część, a ja swoją, oczywiście rano.-Powiedział Łowca, po czym poszedł do jedynego wolnego pokoju.
-"Cholera, ale strata..."-Pomyślał wchodząc do pokoju. Spojrzał na Ivesa, który spytał:
-Spoko, że się widzimy ale powiedz mi po co tu jesteś?
-Chciałem Ci pomóc z tymi wampirami.-Odpowiedział Scotty.
-Możesz się przydać tylko nie przeszkadzaj.–Ives mówiąc to miał poważny głos. Kiedy skończył mówić rzucił się na łóżko i wymamrotał.
-Rób co chcesz tylko nie hałasuj.-Po czym zamknął oczy i szybko zasnął.
Scott spojrzał na śpiącego przyjaciela. Rzucił plecak na podłogę, po czym usiadł na łóżku. Odpiął pochwę z mieczem i swój pas. Glocka przypiął do prawego uda, może się przyda. Położył się, po piętnastu minutach zasnął.

-Co?!-Scotty poczuł ukłucie przy szyi.-"Kuźwa..."-Pomyślał, po czym sięgnął po swój pistolet, którego przed snem przypiął do uda. Nie może go znaleźć. Nie może nawet kabury znaleźć. No ta-Scott ma tendencję do wiercenia się w trakcie snu, a kabura i przypięcia były dość wysłużone, i po prostu broń z kaburą się odpięła, i powędrowała poza łóżko. Zauważył nagle broń, która była prawie na wyciągnięcie ręki. Uderzył dziewczynę z pięści w twarz, po czym rzucił się do swojego miecza.

Dziewczyna bez problemu uniknęła uderzenia Scottiego zaś jej koleżanka w momencie gdy Ives wypowiadał zaklęcie pocałowała go. Po chwili do pomieszczenia weszło dwóch mężczyzn na czarno i chwyciło was za szmaty i ogłuszyło. Obudziło was kapania i ból. Wasze ciała były poranione a więzy na nich tak mocno zaciśnięte że spływała z pod nich krew. Byliście przykuci do metalowej tablicy z wydrążonymi kanalikami, którymi spływała wasza krew. Ives miał zakneblowane usta, Scottiemu pozostawiono wolny wybór. Nagle zauważyliście przed wami mężczyznę w czarnych spodniach bez koszuli. Miał białą niczym mąka skórę i czerwone oczy. Mieliście uczucie, że coś was liże nie myliliście się dwie wampirzyce te, które przyszły do pokoju zlizywały z was krew.- Bracia Radujmy się! Przybył posiłek.- Nagle zaczęła padać krew. Tak padać nie mylę się. Wampiry dostały szału.

Otworzył oczy, jedno natychmiast zamknął bo wlała mu się tam własna krew. Zauważył, że jest związany i zakneblowany, więc nie próbował się nawet ruszać by nie zadawać sobie zbędnego bulu.
*Pieprzone wampirzyce.*-pomyślał -*Z drugiej strony są słodkie.* - Dodał po chwili próbując je przed samym sobą usprawidliwić. Po czym zaczął się rozglądać.
Odziwo nie przejął się za bardzo, póki żyje robi to najlepiej jak potrafi, a jeśli ma umrzeć to trudno, tak przynajmniej podchodził do życia.

Ostatnio edytowany przez Tesla (2009-10-14 12:55:41)

-Urgh...-Mruknął Scotty. Nagle wyrzucił z siebie całą treść żołądkową. Czuł się strasznie-poniżony przez niżej stojące istoty.
-Pieprzone wampiry... One nigdy nie dadzą nam żyć...-Powiedział sam do siebie. Wstał z trudem, po czym podciągnął i zapiął spodnie. Takiego upokorzenia nigdy nie doznał. Spojrzał na mężczyznę i wymamrotał:
-Dzięki...-Po czym sięgnął do plecaka. Wyciągnął z niego swoje rzeczy, po czym podszedł do Ivesa i ściągnął mu knebel, i położył obok niego plecak.