Devil Hunters PBF

Zmiąłem i wyrzuciłem kartkę, wściekłość zamiast mnie okazała dziewczyna. Ruszyłem za nią, mając na oku prawą stronę korytarza.

-Wilkołaki...-naciągnęłam na twarz chustkę. Zapach wywalonych na zewnątrz flaków nie należał do najprzyjemniejszych.- Lewis jest zdrajcą Łowców Krwi, który zbratał się z demonami. Mam go zlikwidować. Masz pojęcie o co chodzi z tym "N"? - zapytałam kolegę.

Na schodach oprócz ciał nie leżało nic dziwnego. Nie było widać żadnych łusek nic nic. Schody były kręte z dolnego piętra dochodziły dziwne odgłosy. Coś jak wycie i warczenie. Na dodatek czuliście swąd palonego mięsa.

Osłaniałem dziewczynę bronią palną, myśląc, z każdym krokiem w dół o coraz gorszych istotach mogących czaić się na dole. Na zewnątrz jednak byłem opanowany.

Wyjście było zablokowane, jedyna droga prowadziła przez dziurę w ścianie, skąd dochodziły niezidentyfikowane odgłosy. Innej drogi niestety nie było, chociaż zdecydowanie bardziej wolałbym wyjść już na świeże powietrze. Schowałem pistolet i wziąłem katanę.
- Teraz ja pójdę pierwszy.
Nie czekając na odpowiedź towarzyszki zacząłem zbliżać się do rozwalonej ściany.

Z dziury dochodziły krzyki charkoty oraz wizgi. Widzieliście zarysy czegoś co przypomina człowieka. Pomieszczenia za ścianą było wielką salą w której po podłodze walały się rozwalone meble. Kiedy wszedłeś do pomieszczenia trzy człekokształtne istoty zaczęły cię obserwować.

Ścisnęłam miecz mocniej prawą ręką. To nie były ludzkie odgłosy. Ale brzmiały jakoś dziwnie znajomo. Zacisnęłam zęby, lewą ręką podwinęłam prawy rękaw płaszcza, gdzie były miedziane guziki. Nie chciałam używać swojej demonicznej mocy na razie, by przypadkowo nie porazić prądem mojego towarzysza.

Nie cofam się tylko mam nadzieję, że celnie, tnę mieczem skaczącego wilkołaka.

Zabiliście jednego i zonk pozostałe wpadają w szał, zaczynają przeraźliwie wyć i rzucają się na Adę.

Wolałem poczekać na rozwój wydarzeń, sądząc, że Ada sobie poradzi. Jeśli coś poszłoby nie tak, atakuję jednego z przeciwników kataną.