Devil Hunters PBF

Kiedy Ives podszedł do dziewczyny i próbował przewiesić sobie stojącą azjatkę przez ramię to zaczęłą go boleć ręka. W skutek czego azjatka pozostała na ziemi Ives z bólu padł na kolana ana Scotta spadła gałąź.

Zaskoczony nagłym atakiem bólu o takiej sile, aż upadłem, na usta rzuciło mi się tylko.
-Ja pierdo... - Ale powstrzymałem się, sam nie wiem po co.
Gest Azjatki, która zepewne chciała być po prostu miła, zbytnio mi się nie spodobał, rzuciłem na nią tylko pogardliwe spojrzenie, i spróbowałem wstać, tym razem będąc gotowym na ból. Spróbowałem powoli ruszyć w stronę Scott'a.

Ives odrzucił pomoc Lili i kiedy próbował wstać bolało go wszystko zrobił jeden krok, potem drugi i padł twarzą w błota powstałe z rozpuszczonego lodu. Kiedy leżał, w głowie przewinęła mu się myśl: a mama zawsze mówiła by dziewczynom nie odmawiać.
Azjatka stała niedaleko francuza.
Scott spojrzał się w górę i nic nie zobaczył, zresztą jak miał zobaczyć skoro wszystko mu się troiło przed oczami, nie miał więc szansy zauważyć drzewa pod które podszedł w czasie kiedy kręciło mu się w głowie no i niestety zaliczył z owym drzewem pocałunek.

Ostatnio edytowany przez ark0n (2010-02-03 18:16:16)

Drzewo zaatakowało Scotta. Kiedyś słyszał o drzewcach, żywiołakach drewna, ale nie wierzył za bardzo w te bajki - to przecież tylko wymysł twórców fantasy. Gdy tak leżał półprzytomny na ziemi z bolącą jak cholera głową, zastanawiał się...
- "Uciekłem z USA na kutrze, przeżyłem ataki wampirów, stałem się Łowcą Krwi, rozwaliłem kolejne wampiry gdy porwały mnie i Ivesa, zabiłem harpie, w tym i metamorfkę... A pokonała mnie gałąź drzewa..." - Pomyślał Scott, przy czym przypomniało mu się, że ma tabletki przeciwbólowe. Zażył jedną w nadziei, że ból lekko ustąpi.

Przed siedzącym Ivesem rozstąpiła się ziemia. Powoli wyrosło drzewo. Po jakiś 15minutach miało z 2 metry nagle rozerwała się kora. Z wnętrza wypadł ktoś.

Położyłam zdrową dłoń na jednej z katan. Nie wiedziałam, co to jest, ale też wolałam zbyt nie ryzykować.

Oczy panów zaczęły się świecić mityczna wręcz postać, piękna driada z pełnymi piersiami osłonięta jedynie przepaską z liści. Miała brunatne włosy i skórę o lekkim zabarwieniu brązu.

Chciałem stanąć jak najbardziej prosto, ale jedynie wychodził z tego rozkrok. Starając się zcentrować wzrok na postaci, coraz ostrzej widziałem. Wreszcie zauważyłem driadę.
- Oż ku... Przecież driady... A jednak istnieją... - Powiedziałem, po czym wyciągnąłem miecz i wsparłem się na nim. Spojrzałem na driadę jeszcze raz i dodałem. - Nie chcę walki. Już dość się nacierpiałem...

Zabieg azjatki się udał. Chłopacy byli skrępowani. Usłyszeliście dudnienie i nagle na horyzoncie pojawiły się drzewa, stare bez liści szły w waszym kierunku. No cóż zrobić jedna azjatka może tylko walczyć bo reszta skrępowana?

- Ives... Jeżeli przeżyję, a ty zginiesz, to mogę wziać twoją katanę? - Spytałem Francuza, słysząc nadchodzące drzewce. - Nie żeby coś, ale to mi przypomina tą akcję z Władcy Pierścieni...