Devil Hunters PBF

- Proszę, nie? Co to kurwa przedszkole? Napadliście na naszych towarzyszy a więc grzecznie odpowiadaj na nasze pytania albo będę zmuszony zabrudzić ubrania tej pani. Zacznijmy od pierwszego. Co zrobiliście z naszymi towarzyszami? Teraz przejdźmy do drugiego, gdzie się oni znajdują? A jak już zadaję pytania to teraz trzecie co chce od nas Raider? I od razu czwarte gdzie on teraz przebywa? A na deser ile jest za naszą głowę nagrody?- Kiedy skończyłem zadawać pytania podszedłem do samochodu i wyciągnąłem fotel. Kiedy ustawiłem go na ziemi, chwyciłem bandytę za fraki i posadziłem na nim na szczęście w bagażniku znalazłem linę która związałem go. Na każde pytanie dawałem mu pięć minut po czym łamałem palec. Kiedy odpowiedział na wszystkie pytania(jeśli odpowiedział). Rzuciłem do Amy.- Darmowy posiłek słodka..

- Wasi towarzysze są w naszym przyczółku, około kilometr na wschód stąd. Nie martwcie się. Zostali tylko ogłuszeni. Ale wiem że tamtą Azjatkę kilku chłopaków chciało.... no wiecie... Co do Raidera... Nie mam pojęcia co od was chce. Ale wyznaczył za wasze głowy milion dolarów... - Skończył człowieczek, a reszta była taka jak w waszych odpisach...

-Czemu złośliwa? Pocałunek jest rzeczą piękna samą w sobie przecież.- wykrakałam. Po
chwili stało się to o czym wspomniałam wcześniej.
Widzisz przyjemne, miłe i piękne. Dobra to teraz chyba by wypada odbić towarzyszy, nie wiem czy ta mała jest silna ale Ryan może mi się przydać kiedy będę walczył zresztą to rozmowa na inną okazję. Są w końcu naszymi towarzyszami więc wypadałoby ich odbić jak myślisz? - czułam jego oddech na swoich ustach. Zrozumiałam połowę z jego słów, jednak wydobyłam z nich logiczny sens. Po chwili poczułam przyjemny ból, a potem rozkosz skutecznie znieczulającą go. Odruchowo rozchyliłam usta ułatwiając mu dostęp. Po kilku chwilach jednak musiałam wrócić do rzeczywistości.
Chodźmy lepiej po tamtych... - nabrałam powietrza i przerwałam całą sytuację.- Samemu może być trudniej potem...

W naszą stronę zbliżał się patrol. Pociągnąłem moją towarzyszkę i rzuciłem się w krzaki, tym razem to ona wylądowała na mnie a jej włosy łaskotały mój prawy policzek. Jej ucho znajdowało się blisko mych warg, dystans był tak niewielki, że kiedy oddychałem, to mój oddech delikatnie je ogrzewał. Kiedy tak leżeliśmy wykorzystałem to i podzieliłem się z nią konspektem, który zrodził się w mej głowie. Kiedy minęli nas zwiadowcy. Poczekałem aż towarzyszka wstanie. Co zrobiła błyskawicznie. Razem ruszyliśmy ku drzewom i wykorzystując je jako zasłonę udaliśmy się w kierunku obozu. Gdy minęła połowa dystansu który musieliśmy przebyć towarzyszka oddzieliła się ode mnie i ruszyła w stronę namiotu. Ja odczekałem pięć sekund po czym ruszyłem prosto. Kiedy prawie dotarłem do granicy widoczności zatrzymałem się albowiem drzewa w tym miejscu zaczynały się robić wyższe i rzadsze. Postanowiłem więc wdrapać się na jedno z nich, a następnie skacząc po gałęziach zbliżam się ku obozowi. Staram się przeskakiwać w koronach które miały dużo liści tak aby zmniejszyć szansę wykrycia. Kiedy docieram na granicę obozu(mam nadzieję że nie zauważony) widzę strażników grających w karty. Dwóch jest zwrócona obliczem w moją stronę dwóch pokazuje mi swoje plecy. Uginam nogi i robię wyskok wykorzystuję to, iż moja reakcje może wywołać zaskoczenie i panikę i skaczę z wyciągniętym mieczem tak aby przebić jednego z tych tyłem zwróconych do mnie. Następnie zabijam tego obok, który wciąż powinien być zdezorientowany śmiercią kolegi. A potem rzucam się na kolejną dwójkę jednego z nich kopię tak aby oddalił się na trochę i w tym samym momencie wykonuję ukośne cięcie na klatce piersiowej drugiego. Gdy ten pada na ziemię Rzucam się w stronę pierwszego i atakuję go z zamiarem pozbawienia go głowy. Kiedy już go zabijam ignoruje na razie towarzyszy i ruszam w stronę namiotu.

Arkonowi udało się zabić dwóch strażników. Na jego szczęście pozostała dwójka była zdezorientowana, więc może wykonywać śmiało dalsze posunięcia.
Gdy Amy zbliżyła się do namiotu, wyleciały z niego wysuszone zwłoki jednej z przebywających tam osób.
Na szczęście nie trafiły w wampirka, więc pozostały w środku przeciwnik prawdopodobnie nie wie o waszym przybyciu.

Gdy zobaczyłam jak ze środka wyleciały zwłoki, zatrzymałam się. * ten w środku może być silniejszy niż myślałam* postanowiłam jednak zaczekać aż dołączy do mnie kolega. Całkiem dobrze mu szło eliminowanie wrogów, więc mimo, że byłam przygotowana do walki, wolałam zaatakować dopiero w przypadku, gdy ktoś mnie zauważy. Takiego klienta wówczas zaszlachtowałabym szybkim cięciem w krtań.

Jednak instynkt mnie nie zawiódł. Kiedy usłyszałem jak osoba z namiotu się odzywa i znów obił mi się o uszy ten węży fragment wyciągnąłem miecz i przygotowałem się do walki. Jednak przedtem zrzuciłem kurtkę. Kiedy kurtka upadła na ziemię chwyciłem "święty" miecz w lewą rękę i usłyszałem brzęk łańcucha. Łańcuch na lewej ręce przypomniał mi o mistrzu, bólu i pogardzie. Jednak byłem silny i wiedziałem, że w ostateczności będę musiał się go pozbyć. Po chwili uniosłem miecz i chwyciłem go pewnie w dwie ręce. Tak przygotowany czekałem na atak.

Ze snu wyrwał mnie upadek na ziemie. Gdy oswobodziłem się z więzów natychmiast pomogłem Lilli wstać.
-Nic ci nie jest?- Zapytałem. Po chwili dołączył do naszej dwójki wiedźmin a zaraz po nim wampirzyca. Obydwoje wyglądali na gotowych do walki. Byłem zdezorientowany, gdyż niewiedziałem co się dzieje. Zaraz potem sięgnełem swoją katanę, która leżała blisko mnie...

Demoniczna postać wyszła z namiotu. Tak jak poprzednim razem miał zasłoniętą twarz, ale widzieliście jego czerwone ślepia.
Miał wyciągnięty wielki miecz, ale nie był w pozycji ani ofensywnej ani defensywnej - No chodźcie, karaluchy - Powiedział spokojnie.

-Ależ z przyjemnością któryś z twoich braci bardzo mocno mnie kopnął myślę, że pora się odwdzięczyć.- Powiedziałem po czym ruszyłem z pełnym impetem. Ostrze miecza było ustawione defensywnie, chciałem tylko zająć przeciwnika a resztę zostawić im.