Devil Hunters PBF

Sprzątanie przebiegło dosyć szybko.
Dante znalazł paczkę naboi. Nie zdążył zobaczyć jakich, ponieważ został zaatakowany od tyłu i ogłuszony.
Amelia i Arkon również zostali zaatakowani. Tyle że przez snajperów... Na ich szczęście używali usypiających pocisków. O ich efekcie dziewczyna przekonała się po drugim trafieniu. Wiedźmin został powalony dopiero po pięciu strzałach. Jednak próbował wstać, co skończyło się rozbiciem butelki na jego głowie (wiem, jestem zły ^^).

Gdy się obudziliście, byliście razem w zamkniętej klatce. Widzieliście wasz ekwipunek leżący nieopodal.
Dostrzegliście też kilkoro ludzi. Jednak waszą uwagę przykuł mężczyzna siedzący na tronie.
Nie widzieliście twarzy jego ani nikogo z bandytów tu stojących.
- A więc... Po co tu przyleźliście?! - Odezwał się wyraźnie niespokojny przywódca obozu...

Kręciłem się po sklepie pełnym od trupów .Na jednym stole leżała szklanka z jakąś dziwną zawartością gdy podniosłem szklankę i spróbowałem zawartości od razu ją wyplułem.
-Co to oh my god what the hell is this arghh! Obrzydliwe!
Nie wiem co było w środku ale to było tak obrzydliwe że było jak to opisać.Po chwili zauważyłem paczkę z amunicją do której podszedłem i już miałem ją podnieść gdy ktoś lub coś walnęło mnie w tył głowy nagle zrobiło się biało ,i padłem na ziemię. Gdy się ocknąłem nie wiedziałem gdzie jestem wszystko było zamazane.Nagle usłyszałem czyiś głos.
-  A więc... Po co tu przyleźliście?!
I po chwili usłyszałem głos mojego kompana Wiedźmina nie był on zachwycony zaistniałą sytuacją.
- Gdzie kurwa jest mój miecz?
Wtedy zrozumiałem że także nie mam broni*No ładnie ktoś zakosił mojego Lone Wolfa i mój miecz*pomyślałem po czym powiedziałem.
-Easy Mr.Witcher nie ma co się denerwować.
Po tych słowach zacząłem mrugać oczami by poprawić wzrok i się rozglądałem wtedy zauważyłem że jestem w klatce a mój equip leżał niedaleko.

- Jesteś zbyt nerwowy, panie Arkonie... - Powiedział mężczyzna siedzący na tronie. Po chwili klatka się otworzyła i wszedł do niej jeden mężczyzna. Odruchowo chcieliście wziąć go na zakładnika, ale zmieniliście zdanie gdy zobaczyliście pięcioro ludzi uzbrojonych w ciężkie karabiny maszynowe celujące w was.
Mężczyzna który wszedł do klatki popatrzył na każdego z was po czym rozbił butelkę na głowie wiedźmina. Ten dosyć szybko zasnął. Po tym bandyta opuścił klatkę zamykając ją.
- Powtórzę pytanie. Czemu tu jesteście?! Kto wam kazał tu przyjść?! - Znów krzyknął przywódca obozu.

Rozmówca nie wydawał się być rozsądnym człowiekiem. Po chwili zaatakowano wiedźmina, co mnie zaskoczyło. *Widzę, że dyskusja nie ma sensu.* Podeszłam do wiedźmina by sprawdzić jego stan. Był żywy, przytrzymałam go próbując go delikatnie ocucić. 
-Najprawdopodobniej jakiś twój wróg...Jak widać zaoferował jednak za mało... Nie przedstawił się. Nic o nim nie wiem. Patrzyłam mu w oczy, nie ufałam mu do końca, jednak mówiłam bez niepewności w głosie. Nie chciałam mu mówić wszystkiego co wiem, bo nie wiedziałam co zrobi. Byłam przygotowana na to, że może zaatakować nas, jednak nie mogłam milczeć, bo to nie rozwiązywało problemu. Walka nie miała sensu, więc skupiona i gotowa do ewentualnego uniku oczekiwałam na odpowiedź. Wolałam zyskać trochę swobody drogą dyplomacji.

- Jaka agresja... nie musiałeś tego robić. - Powiedział przywódca bandytów i kazał ocucić wiedźmina.
- Chyba czas się ujawnić. - Dodał wychodząc z cienia. Jego twarz była co najmniej znajoma. Po chwili wiedzieliście kim jest ten wielki i zły koleś. Był nim wasz zleceniodawca - Raider!
- Nie róbcie takiej zdziwionej miny! Chciałem was sprawdzić. Sądziłem że zostaniecie wyeliminowani przez moich ludzi. Jednak załatwiliście około 20 nie odnosząc praktycznie żadnych cięższych ran. Mam dla was propozycję - dołączcie do mnie. Stańcie się jednymi z moich podwładnych a daruję wam tamte zbrodnie i oddam wasz ekwipunek. Co wy na to? - Skończył czekając na waszą reakcję.

Poświęciłeś swoich ludzi, żeby nas sprawdzić? A teraz chcesz być naszym szefem... Nie najlepsza autoprezentacja...Zależy, co mi zaproponujesz? Z przyjemnością wysłucham twojej propozycji, bo tak się składa, ze jestem bezrobotna...-Założyłam ręcę- Tylko wypuść mnie z tej klatki, nie jestem zwierzęciem, mam jej dosć.

- Szczerze powiedziawszy miałem nadzieję że moi ludzie was zabiją zaraz po tym jak dotarliście do mojego obozu. Nie spodziewałem się że będziecie stawiać aż taki opór... A o pieniądze nie będziecie musieli się martwić. Dostaniecie nawet więcej... Powiedzmy... 40.000 $ na twarz za załatwienie kilku osób. - Powiedział Raider, po czym nakazał swoim ludziom uwolnić was i oddać wam ekwipunek. - A więc? Chcecie zarobić kasę czy kulkę? - Powiedział na koniec Raider uśmiechając się do karabinów wycelowanych w waszą stronę.

Podniosłam katanę, nadal czułam się dosć dziwnie, zranilam delikatnie dłoń. - Wygląda na to, ze środki usypiające nie znieczuliły mnie do końca...Najpierw nas zwodzisz, a potem grozisz na śmiercią? Dlaczego od razu nie przeszedłeś do rzeczy, czyzbys wątpil w nasze mozliwości? Moglabym sie obrazić... - językiem dotknęłam krwi z mojej dłoni. Po czym kątem oka zerknęlam na karabiny. - Narwany z pana człowiek. Trochę więcej  szacunku... wystarczyło porozmawiać...

Raider nawet nie drgnął. Chłodnym spojrzeniem zerknął na martwego bandytę. - Żałosne... - Powiedział, po czym zwrócił się do wiedźmina - Podobasz mi się. Za wykonanie mojego zlecenia dostaniesz 60.000 $ - Następnie powiedział już do wszystkich - Chcę abyście zabili burmistrza Zurichu. Nie będę mówił czemu. - Skończył i zaczął zmierzać w kierunku drzwi - Nie próbujcie mnie wykiwać. Jeśli uciekniecie, moi słudzy znajdą was i zabiją. - Powiedział odwracając w waszą stronę głowę. Nie zobaczyliście całej jego twarzy, lecz bez trudu zauważyliście jak jego oczy zmieniają kolor na złoty a źrenice wydłużają się jak u kota. Domyśliliście się że Raider nie jest człowiekiem, a wszyscy bandyci to jego ghoule-słudzy.

Tej samej nocy opuściliście obóz zmierzając do Zurichu...

*Hmmm ładnie wiedzmak dostanie więcej kasy hmmmm......... dla mnie wypas ,a ten Raider to jednak nie człowiek może tez wiedźmin?*pomyślałem po chwili usłyszałem towarzyszkę mowiacą .
-- Będziemy ze sobą współpracować w tej chwili. Nie ufam mu. Choć każe nam tylko zabić burmistrza, myślę że mogą być kłopoty. Od naszej współpracy może zależeć sukces....
Nie ze chciałem udawać cool gościa po prostu nie chciało mi się słuchać jakiejś wampirzycy.
-Naszej współpracy? yeah right see ya .
Po tych słowach odwróciłem się do strażnikow i powiedziałem.
-Alright so who will show me the exit?
Jeden ze strażników pokazał mi tylko drzwi ,a ja nie odpowiadając wyszedłem.Gdy wyszedłem skierowałem swe kroki w stronę Zurichu podróż zabrała mi z gdzieś tak godzinę słońce w oddali zaczęło wschodzić gdy stanąłem na tej samej ulicy co za pierwszym razem. Nagle zauważyłem barmana wychodzącego z opatrzona ręką on także mnie zauważył bo zaczął machać. Po chwili stanąłem przed nim i zaczął mówic po Angielsku.
-I know you. you're one of these guys who saved me right?
-Actualy there was a woman too.
- Really  i didn't notice .
-You're closing?
-Huh? No i wanted to go for a few minutes to my house but since you're here come in!
-Thanks.
Potem weszlem do baru  i usiadlem na krzesle przy ladzie i barman sie odezwal.
-So so you want the pizza again ?
-Yes.
-You're young you really shouldn't eat like this.
-I don't care i'm just  hungry.
Po zjedzeniu i zaplaceniu spytalem
-Where i can find a  City Hall?
-You will find  City Hall few streets from here but....why ?...
-Don't ask .
Po tych słowach wstałem i ruszyłem do Ratusza.

Ostatnio edytowany przez Beowulf Dante (2009-08-16 17:15:38)