Devil Hunters PBF

Podróż do Francji przebiegła bez większych problemów. Objawy przemiany powoli ustąpiły. Na miejscu zatrzymaliśmy się by się przespać i rozprostować nieco kości. Gdy się rozbiliśmy, usłyszałam odgłosy zwierząt. Po chwili zaatakowały nas wilki. *muszą być głodne...* Wyciągnęłam katanę i czekałam, aż wilk mnie zaatakuje. Ustawiłam się tyłem do samochodu, by wilki nie mogły mnie zajść od tyłu. Gdy doskoczył do mnie pierwszy, ustawiłam się tak aby poderżnąć mu gardło. Gdy załatwiłam z nim sprawę, wskoczyłam na dach samochodu i czekałam na nadejście drugiego, by zaatakować go z góry, wbijając ostrze w jego grzbiet, by następnie przygnieść do ziemi i dokończyć. Starałam się aby śmierć była szybka.

Ostatnio edytowany przez yunalaska (2009-09-13 21:16:03)

Podróż minęła, hmm zwyczajnie to najlepsze możliwe na to określenie. Przybyliśmy do Francji pierwszą noc spędzimy w Lyonie. Kiedy wjeżdżaliśmy do miasta widziałem pewne ruiny, kiedy je obserwowałem wydawało mi się że kiedyś musiała to być piękna miejscowość.
Leżałem sobie na dachu samochodu  i patrzyłem w gwiazdy cały czas zastanawiałem się nad słowami starego wiedźmina. Miejscami przerażeniem napawała mnie walka z smokiem, która miałem najprawdopodobniej stoczyć.  Wiedziałem, że będzie to próba ale miałem tego serdecznie dość na co dzień byłem Elriciem ale kiedy łańcuch spadał byłem znów sobą. Moje rozmyślania przerwało mi pojawienie się prezencji wilka. Po chwili wyczułem także 7 innych obecności. Nagle 4 z nich zgasły dwie zniknęły po cichu zapewne było to robotą Amy. Ale dwie inne kiedy one ginęły poczułem tą odrażającą energię. To był miecz naszego nowego towarzysza. Kiedy ona znikła i moje zmysły unormowały się. Chwyciłem zwykły wiedźmiński miecz i zeskoczyłem na ziemię. Po chwili zabiłem pierwszego tak szybko, nawet nie zauważyłem kiedy jego głowa odpadła od szyi. A po chwili jego los podzielił większy i szary z blizną prawdopodobnie przywódca stada. Kiedy je tak zabijałem przez chwilę czułem się jak za starych lat kiedy pracowałem jako adept wiedźmiński.

ark0n dostaje ostrzeżenie za godmoding

Gdy wszystkie wilki były już martwe, zza drzew wyszedł człowiek.Ubrany był tylko w podarte spodnie. - Czy to Wy zabiliście moich braci? - Zapytał srogim głosem.

(odpisuje tylko jedna osoba)

- Nie sądzę, człowieku... A może powinienem powiedzieć przekąsko... - Odparł nieznajomy, po czym przemienił się w średniej wielkości wilkołaka...

(odpisują wszyscy)

Po ataku wilków, pojawił się kolejny intruz.
-Wygląda na to że nie odpoczniemy... - otarłam krew z katany i przygotowałam się do obrony. Nasz gość okazał się wilkołakiem. *spodziewałam się tego...*
-Wilkołaki chyba nie lubią wampirów...taki jest stereotyp. Ciekawa jestem jak to jest z tobą...- Spróbowałam nieco sprowokować wilkołaka, by mnie zaatakował *ucieknę mu* dając tym samy6m szansę do ataku pozostałym.

Gdy mialem dalej isc uslyszalem ze ktos lub cos sie pojawilo *Co znowu ? Ja chce sie tylko przejsc...*pomyslalem i sie odwrocilem pojawil sie jakis goscktory rozmawial z Ryanem po chwili uslyszalem slowa.
- Nie sądzę, człowieku... A może powinienem powiedzieć przekąsko...
i sie przemienil w wilkolaka *Jeszcze tego brakowalo....z tego co wyczytalem z ksiazek wilkolaki boja sie srebra tak bardzo jak wampiry hmmmm wilkolaka jeszcze nie spotkalem. Edward byl wampirem ale jak sie domyslam nie pokazal swojej prawdziwej mocy i teraz jak o tym mysle nie opowiedzialem Ryanowi o spotkaniu z nim.....sigh i tak by mnie nie wysluchal. Wilkolaki jak sie domyslam sa silnd i agresywne ale i bezmozgie ale lepiej byc ostroznym*pomyslalem i czekalem na ruch przeciwnika.

*Boi się wampirów? Blefuje? Nieważne....trzeba go zabić!* -Gdy zaatakował wiedźmina, wykorzystując szybkość i zwinność asasyna, wskoczyłam dla wilkołaka na plecy po czym poderżnęłam mu gardło (a właściwie spróbowałam to zrobić xD)  Następnie odskoczyłam 2 metry dalej. Pałając rządzą mordu, tak charakterystyczną dla niskiej klasy wampirów/demonów, przyglądałam się wilkołakowi...

Oba ataki zawiodły, ale udało się wam go lekko zranić. Dante instynktownie podszedł z wyciągniętą kataną i o dziwo nie został zauważony przez waszego przeciwnika.

(HH i Beo)

Byłem blisko przeciwnika wtedy ktoś go oplątał go łańcuchem po chwili usłyszałem głoś Ryana.
-Dante! teraz twoja kolej..
-Hmph.
Po chwili wykonałem 3 cięcia pierwsze w krtań drugie w kark i trzecim ruchem obracając się wykonałem z całej siły cięcie próbując ściąć głowę wilkołaka i potem wbiłem katanę w serce wroga by się upewnić że go zabiję.

Ostatnio edytowany przez Beowulf Dante (2009-09-15 20:53:31)

Nie udalo mi sie odebrac zycia przeciwnikowi ale go niezle pociolem. Po chwili Wilkolak ruszyl na Ryana , wiec szybko wyciagnelem Lone Wolfa i strzelilem mu w nogi po czym ruszylem na niego i wycelowalem Sorrowa tak bym przebij mu pluca dzgnieciem.