Espadon, hispadon - rodzaj dużego miecza dwuręcznego piechoty, używanego w XV wieku i I połowie XVI wieku, głównie w formacjach piechoty szwajcarskiej i niemieckich landsknechtów oraz przez eskorty dowódców i chorągwi. Jego przeznaczeniem była walka z formacjami pikinierów i halabardników, wobec których inne bronie nie były skuteczne.

Długość miecza sięgała 180 cm, w tym długość głowni do 150 cm. Miał on duży jelec, w formie dwóch stosunkowo długich ramion, zwykle nachylonych lekko w kierunku głowni, często zdobionych. Długa rękojeść pozwalała na w miarę sprawne operowanie oburącz ciężkim mieczem o sporej bezwładności, wykorzystując zasadę dźwigni. Poniżej rękojeści i jelca znajdował się krótki tępy odcinek głowni (ricasso), pozwalający na trzymanie go jedną z rąk, często obciągnięty skórą. Odcinek ten od głowni właściwej oddzielały sporych rozmiarów wąsy, zapewniające dodatkową ochronę dla dłoni przed ciosami ześlizgującymi się po głowni.

Zwykły - 18.000 $ (3,8 kg)
Srebrny - 32.000 $ (3,7 kg)